سخن آخر

از تمام آنان که در این جا آزردمشان عذرخواهی می کنم.

از تمام آنان که بیرون از این جا نیز آزردمشان همین طور.

این وبلاگ با تمام مطالبی که شاید الآن برایم خنده دار باشد زمینه ای بود برای رشدم و این مرا بس است.

از آنان که با نظراتشان، مطالب مرا نقد کردند [ و انتقادناپذیری مرا به من گوشزد کردند ] ممنونم.

و البته از آنان که رودرروی من نشستند و حب و بغض های مرا به جان خریدند و من خفته را آگاه کردند.

این روزها بیش از هر روز دیگری مسائل مبهم و غیر مبهم در ذهنم دارم اما دیگر فردی که شوق به اشتراک گذاشتن آن ها با او در من باشد، نیست.

شاید قبل تر اهل طلب کردن چیزی نبودم اما حال به دعایتان نیاز دارم.

یاحق   

پ.ن : ساعتی در کلیات شمس گشتم اما این را در آرشیو خودم یافتم:   به سپیدی صلح